Braif aan Hebreeërs 04
01Veurzeggen is ter nog aaltied: bie mie zellen ze tou rust kommen. Loat we der goud acht op geven dat t nait krekt liekt of ain achterblift.
02Wie hebben bliede bosschop heurd, en zai krekt zo. Mor zai hebben van bosschop dij ze vernammen, gain perfiet had: ze heurden hom wel, mor leufden hom nait.
03Mor wie, dij wel leufd hebben, kommen tou rust, krekt as hai zegd het: "Zo as ik sworen heb - hoagels dat ik was! - nooit zellen ze bie mie tou rust kommen." Van t scheppen van wereld òf aan, was zien waark ja al doan.
04Hai het ja woaraarns van zeuvende dag dit zegd: "God rustte oet op zeuvende dag van aal zien waark."
05En hier nog ais: 'Nooit zellen ze bie mie tou rust kommen!'
06t Is doarom hail zeker, dat ter n rust bestaait doar summegen ingoan maggen. Mor aandern, dij t eerste bliede bosschop heurd hebben, kwammen der nait in. Ze wollen ja nait lustern.
07Doarom bepoalt God mit dat "vandoag" vannijs n dag. Doar let e David n haile toer loater van zeggen - wie hebben t ter net al over had: "Vandoag, as ie zien stem heuren, heb den nait zokse stieve koppen!"
08As Jezus heur ja in rust brocht haar, zol e t loater nait over n aander dag had hebben.
09God zien volk staait zodounde echte sabbatsrust nog te wachten, dat is wel dudelk.
10 Wèl tou zien rust ingoan is, rust ja oet van wat e doan het, net zo as God oetrust van zien waark.
11 Wie mouten der ons doarom tou zetten dij rust in te goan en der veur oppazen dat we, deur nait te lustern, in dezulfde vaal lopen as zai.
12 In God zien woord zit ja levent en kracht, t snidt schaarper as n sweerd mit twij sniekaanten. t Gaait deur ales hèn: zo daip, dat liggoam van gaist en maarg van bain schaaiden wordt. t Brengt veurndag wat n mensk zien haart vuilt en denkt.
13 Niks in wereld kin veur hom beziedkroepen. Ale dingen liggen open en bloot veur zien ogen en hai wil mit ons ofreken.
14 Loat ons vastholden aan dizze beliedenis: wie hebben n beste hogepriester, dij hemel ingoan is. Dat is Jezus, God zien Zeun.
15 Wie hebben ja gain hogepriester dij mit ons swakheden gain omdenken hebben kin, nee hur! Wie hebben ain dij krekt as wie, op dezulfde menaaier van ale kanten oetperbaaierd is. Mor zunde doan, het e nait. Dat mos ter nog bie kommen!
16 Zodounde kin we vol vertraauw op troon van genoadege God tou goan, omdenken en genoade in muit. Den wor we hulpen as we t neudeg hebben.
|
